Dat (spel)therapie te kinderachtig is voor jongeren/pubers of zelfs voor volwassenen is geen gekke vraag natuurlijk. Het antwoord er op is misschien wel wat onverwacht, omdat het absoluut ook voor deze doelgroep ingezet kan worden. 

Het leuke aan (spel) therapie is dat het eigenlijk gewoon gaat over jou op een manier die bij je past. Wie er ook bij me binnen komt lopen, de werkwijze is altijd aangepast aan wie er voor me zit, staat, speelt, dart, knutselt, voetbalt, gewoon praat of wat dan ook. 

Ik maak veel gebruik van doen, ervaren en symboliek, dus dat zal over het algemeen wel terug komen in de sessies. Alleen de manier waarop ligt aan jou en wat je graag doet.