Waarom afscheid nemen in therapie zo belangrijk is

In de therapie heb je belangrijke fasen. Zo heb je de kennismakings- en intakefase, hier leer je elkaar kennen en onderzoek je wat het “probleem” is en waar je aan wilt gaan werken. Dan komt de behandelingsfase. Tot slot, dat minstens zo belangrijk is, maar helaas vaak wordt overgeslagen is de afrondingsfase. Ook wel afscheidsfase genoemd.

Maar waarom is dit dan zo belangrijk?
 
Om verschillende redenen is dit heel belangrijk

Zoals met alles in het leven is er een begin en een eind. Hoe je hier als kind mee om leert te gaan is in grote mate zeer bepalend voor hoe je daar de rest van je leven mee om gaat. Dit kan in grote gebeurtenissen voorkomen, maar natuurlijk ook kleine. Ga je verhuizen, dan gaan kinderen vaak afscheid nemen op school door te trakteren of de andere kinderen maken een tekening voor het vertrekkende kind, gaat je oma op vakantie dan bel je haar nog even, ga je van de lagere school af dan doe je een musical, van de middelbare dan is er een eindfeest en een uitreiking, gaat een vakantievriendje naar huis zwaai je die uit, overlijdt er iemand dan is er een afscheidsdienst et cetera.
Afscheid nemen is een soort rituele afsluiting van een periode uit je leven. Door hier zorgvuldig mee om te gaan, ook in de minder grote periodes of gebeurtenissen, leert het kind onder andere hoe het afscheid kan nemen, welke manieren daarvoor zijn, de belevingsverschillen (bijvoorbeeld zwaar of luchtig) bij verschillende soorten afscheid en ga zo maar door.

De therapie is een intensieve periode geweest voor het kind, waarin het kwetsbare kanten van zichzelf heeft laten zien. Bewust of onbewust. Door een afrondingsfase in te bouwen kan er ritueel een eind worden gemaakt aan de periode waarin het niet zo goed ging; wat de nieuwe fase nog fijner maakt.
Daarnaast heeft de afrondingsfase ook een andere functie, die we in de therapie vaak voorbij zien komen. Zo krijgen ze de kans om nog dingen in te brengen die waren blijven liggen. Wat ook vaak gebeurt is dat de belangrijke punten uit de therapie nog eens langs komen; als een soort samenvatting die ze maken.
Tot slot kan het laatste een oefenperiode zijn voor kinderen. Dit houdt dan in dat ze een korte terugval kunnen krijgen om het daarna toch snel weer op te pakken. De achterliggende vraag van het kind is dan: “kan ik het echt wel (alleen)?”

Valkuilen

In de praktijk willen we nog wel eens voorbij gaan aan een vorm van afscheid nemen of bedenken we ons achteraf dat we het liever anders hadden gedaan. Dit kan verschillende redenen hebben; bijvoorbeeld uit enthousiasme en euforie, omdat je weer een nieuwe fase in gaat en/of bereikt hebt wat je wilde bereiken. Maar ook uit vermijding; het te moeilijk vinden, niet goed weten hoe, anderen niet willen kwetsen etc. Dit zijn vaak de gemiste kansen, die ons kunnen blijven achtervolgen.