Mensen zijn van oorsprong afhankelijk van hun relaties met anderen, kinderen nog meer dan volwassenen, om te kunnen overleven. Zo hebben we alleen al anderen nodig voor bescherming, voeding etc. Maar ook voor affectie; bijvoorbeeld iemand die je troost wanneer je verdrietig bent waardoor je stressniveau weer kan dalen.
Wanneer we dus een ervaring hebben die we linken aan verlaten te zijn, kan dit heel bedreigend voelen.

Sommige kinderen hebben last van verlatingsangst; de angst om verlaten te worden door een ander.
Dit kan zich uiten in verschillende vormen zoals hieronder beschreven. Het is moeilijk hier zelf iets aan te doen, omdat het zulke grote angsten en zulke sterke overtuigingen kunnen zijn die ze hebben ontwikkeld.
Afhankelijk van de mate van de verlatingsangst kan het zeer van belang zijn professionele hulp te zoeken. Ook met het oog op de toekomst. We willen natuurlijk allemaal dat onze kinderen gezonde relaties kunnen gaan opbouwen in de toekomst, zonder de hele tijd bang te zijn dat hun partner (meestal is het op partners gericht op latere leeftijd) weg zal gaan. Dit zorgt voor de persoon zelf, maar ook voor zijn/haar relatie voor veel stress. Veel relaties redden het dan ook niet.

Meestal uit verlatingsangst zich in de angst dat een belangrijk persoon in hun leven ze zal verlaten. Ze houden je altijd in de gaten, huilen bij het naar school gaan en afscheid nemen etc.

Ik maak echter ook wel eens mee dat kinderen geen band op willen of beter gezegd kunnen bouwen met (“nieuwe”) mensen in hun leven. Ze gaan die dan afstoten als ze te dichtbij komen, omdat ze bang zijn zich te hechten. Als je je aan mensen hecht kunnen ze namelijk ook weg gaan en dat doet pijn. Dit is geen bewust proces, geen bewuste keuze. Kinderen, en ook volwassenen, doen dit vanuit een overlevingsmechanisme. Dit mechanisme neemt het automatisch over.

Ervaringen die voor deze angst zorgen kan van alles zijn. Zelfs iets kleins waar we niet eens bij stil zouden staan hoe grote impact dat kan hebben. Het ene kind is er gevoeliger voor dan het andere.

Bij speltherapie kunnen kinderen deze worstelingen met het thema ‘verlaten worden’ uitspelen, verwerken en ermee leren omgaan. Hierin speelt  de relatie die het kind aangaat met de therapeut ook een belangrijke rol. Deze zal dus ook altijd worden ingezet en als spiegel kunnen dienen voor het kind.